Serrose'a ..

Hayatımın en zor zamanında, karmaşanın içinde, üstelik de blog hayatına tamamen karşı olduğum bir zamanda, okumakta olduğum sıradan olacağını düşündüğüm, bir blogta buldum kendimi yazın başlarında.

O saatler, bütün bloğu yuttuğum zaman nasıl geçti, o zor günler de onunla birlikte nasıl aktı gitti  bilmiyorum ama sonunda farkında olmadan, söyledikleri kafamda şekillendi.

Bütün yazılarıyla, bütün o karmaşanın içinde, kitaplarım ve müziklerimle birlikte, O da "kalk" dedi bana.

Taa dünyanın öbür ucundan sadece kendine seslendiğini sanıyorken, buralarda 21 yaşlarında bir kıza da sesleniyordu.

Yüreklendiriyordu farkında olmadann.

Yalnız olmadığımı, bildiğim ama çoktan unutmuş olduğum şeyleri tekrar hatırlatıyordu.

Sonra bir tek kendi de değil üstelik,

Bir şekilde gerçekten iyi sayılmadığım bir günümde bir konuşma yaptığım Şerife anne de o gün bana söyledikleri ve kızıyla birlikte kocaman büyüdü kalbimde. Hatta kızlarıyla .. Çünkü o gün dünyalar güzeli yaşıtım Gülşah'la da tanıştım.

Ve sonra, İzmir'e tekrar gelirken en başından beri hayatıma yön veren Jack'in on the road'ıyla çıktığım yolu, serrose'un yolundan cesaretlenerek buralarda paylaştım ve paylaşmaya devam ediyorum. O benim son derece yanlış bildiğim blog hayatının önemini anlamama sebep oldu.

Serrose gibi takip ettiğim, ya da beni izleyen öyle güzel insanlar tanıdım ki burdan, nasıl şükredeyim bilmiyorum.

Sonuç olarak, uzun bir zamandır bu konuda yazmayı düşünürken, son zamanda yaşadığın  can sıkıntısından sonra tam zamanı olduğuna inanıp, daha bir özenle yazıyor ve yine diyorum ki;

Sen yolun neresinde olursan ol, sonuna kadar yanında olan bir kız var buralarda bir yerlerde .

Sen ve Yoshi'n de, ailen de, blogtaki her güzel insan da, iyi ki varsınız ..